تجزیه qtls برای صفات مرفولوژیک در جمعیت هاپلوئید مضاعف جو

بهبود تحمل به خشکی در واریته های جو از طریق تلفیق روش های بیوتکنولوژی گیاهی و مرسوم اصلاحی، هدف مهمی در به نژادی جو است. در این تحقیق، نقشه ژنتیکی158 لاین هاپلوئید مضاعف جو حاصل از تلاقی wi2291×tadmorبه وسیله 50 نشانگرssr و 93 نشانگرaflp تهیه شد. در خلال دوران رشد، صفات زراعی مانند قدرت رشد گیاهچه، ارتفاع بوته، طول پدانکل، خروج سنبله از برگ پرچم، طول سنبله و تعداد دانه در سنبله در دو ایستگاه تحقیقاتی تابع مرکز بین المللی تحقیقات کشاورزی در مناطق خشک(ایکاردا) شامل تلهادیا و بردا، در سال 3-1382 ارزیابی شدند. نتایج به دست آمده از هم بستگی ژنتیکی بین عملکرد دانه و صفات مورد ارزیابی نشان داد که رشد سریع گیاهچه، ارتفاع کوتاه، خروج بیشتر سنبله از برگ پرچم و تعداد بیشتر دانه در سنبله، سبب افزایش میزان تولید دانه در هر دو منطقه خواهد شد. ولی طول پدانکل در دو محیط نقش متفاوتی داشت. برای ارتفاع بوته تعداد هشت qtl واقع بر کرموزوم های 3، 4، 5، 6 و 7 در تلهادیا و بردا شناسایی گردید. دو qtl با qtlهای کنترل کننده طول پدانکل هم مکانی داشتند. نشانگرbmag13 که با یکی از qtlهای کنترل کننده تعداد دانه در سنبله پیوستگی داشت و روی کروموزوم دو قرار داشت، به تنهایی42 درصد از تغییرات فنوتیپی این صفت را توجیه کرد. شناساییqtl های کنترل کننده صفات زراعی، قدم نخست در تجزیه و ردیابی صفات پیچیده تر برای سازگاری در شرایط خشک است.